مقایسه سطح سرمی اینترلوکین ۱۰ و اینترلوکین ۱۲ بروسلوز انسانی در دامداران و افراد سالم (بابل)

سابقه و هدف: بروسلوز انسانی بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام می باشد. دامداران به علت تماس با دام در معرض خطر ابتلاء به بیماری هستند. ارزیابی تولید سایتوکاینها بویژه سایتوکاینهای10il- و12il- ابزار مهمی در بررسی پاسخ های ایمنی در مقابل محرکهائی نظیرعوامل بیماریزا، واکسنها و سایرعکس العمل های ایمنی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت سیستم ایمنی شامل میزان تولید سایتوکاینهای فوق در سرم دامداران بروسلوز مثبت و منفی در مقایسه با کنترل سالم است. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی و تحلیلی بر روی 30 نفر از دامداران مبتلا به بیماری بروسلوز، 30 نفر دامدار غیر بیمار و20 نفر از افراد کنترل سالم انجام شد. cc 5 خون از افراد گرفته شد و اندازه گیری میزان سایتوکاینهای10 il- و 12 il-به روش الایزا (کیت های شرکت diaclone) انجام شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی 10 il- در دامداران مبتلا به تب مالت 4/20±6/133، دامداران سالم 2/29±5/55 و در کنترل سالم 2/3±1/16 پیکوگرم در میلی لیتر بوده است که در مقایسه با کنترل سالم از نظر آماری اختلاف معنیدار مشاهده گردید (05/0>p). میانگین میزان 12 il- در دامداران مبتلا به تب مالت 7/14±6/16 پیکوگرم در میلی لیتر، در دامداران سالم 6/8±2/15 و در کنترل سالم 8/0±7/3 بوده است. در واقع تولید12 il- در پاسخ به آنتی ژنهای بروسلا درگروه دامداران مبتلا به تب مالت و دامداران سالم درمقایسه با کنترل سالم هرچند تفاوت قابل توجهی را نشان می دهد ولی از نظر آماری معنیدار نمی باشد. نتیجه گیری: افزایش سطح10 il- در دامداران مبتلا به تب مالت بیانگر نقش موثرتر پاسخ ایمنی وابسته به2 th در ایجاد تظاهرات بالینی بیماری می باشد که مهار این نوع پاسخ ایمنی شاید در درمان بیماری موثر باشد.